Бакр ибн Музордан ривоят қилинади: «Сулайм ибн Анз Тужийбий Қуръонни ҳар кечада уч маротаба хатм қиларди. Ва уч марта жимоъ қилар эди. У киши вафот этганларида хотини: «Аллоҳ сизни раҳм қилсин! Раббингизни ҳам, аҳлингизни ҳам рози қилдингиз», деди. Шунда: «Қандай қилиб?» дейишди. Хотини: «Кечаси туриб, Қуръонни ўқиб якунларди. Сўнг аҳлига қовушиб, ғусл қиларди. Бориб, яна Қуръонни хатм қиларди. Сўнг аҳлига яқинлашиб, ғусл қиларди. Кейин бориб, яна Қуръонни хатм қиларди. Сўнг аҳлига қовушиб, ғусл қиларди ва бомдод намозига чиқиб кетарди», деди».