Баззор Ҳусайн ибн Тамимдан қилган ривоятда бундай дейилган: «Абу Ҳотим Басрада олтмиш йил рамазонда таровиҳ ва бошқа намозларни ўқиб берган бўлса, бирор кун хато қилмаган, бирор кун қироатни бузмаган, бирор ҳарфни тушириб қолдирмаган ва бирор марта маъно тўлиқ тугалланмаган жойда тўхтамаган». Муҳаммад ибн Исмоил Хаффоф айтади: «Абу Ҳотим ва унинг ота-онаси тунни уч бўлакка бўлиб олишган эди. Отаси туннинг учдан бирида бедор бўлса, онаси кейинги учдан бирини бедор ўтказар эди. Абу Ҳотим эса кечанинг кейинги учдан бирини қоим қилар эди. Унинг отаси оламдан ўтгач, она-бола тунни иккига бўлиб, қоим қила бошлашди. Онаси ҳам вафот этганидан кейин Абу Ҳотимнинг бир ўзи туннинг ҳаммасини бедор ўтказадиган бўлди».